Merhaba Kardemir Karabükspor Taraftarı,
Demirin kızgın ateşinde, çeliğin gölgesinde terden sırılsıklam bedenlerin özverisi ile ortaya çıkan takımımızla bugüne kadar tüm mutlulukları kırmızı ve mavi yaşadık. Hüznümüzde ise yanımızda olan, üzerimize giydiğimiz her şey kırmızı ve maviydi. Varlığımıza kattığımız en önemli nokta buydu.
Bir gün tüm Karabük’ü dolmuşlar sokak sokak gezdi, şoförler “haydi maça” diye bağırarak ve şehri örümcek gibi örerek herkesi stadyuma götürdü. O zaman da üzerimizdekiler kırmızı ve maviydi. Kırmızı mavi aşk başlamıştı.
Stadyumlardaydık, bir köşede oturuyorduk, kalabalıkla seviniyorduk, üzülüyorduk… Üzerimizde yine kırmızı-mavi renkte formalar, atkılar, kazaklar vardı. Bir kahvehanedeydik, Karabükspor’un maçı artık TV’lerdeydi, biz yine bir köşedeydik, üzerimizde değil belki ama içimizde dolaşan her bir heyecan kırmızı-maviydi.
Çoğu zaman rengimizi ortaya çıkaramadık. Büyük mutluluklarımız vardı. Fakat bizim küçük mutluluğumuz küçük bir şehrin büyük mutluluğuydu. Öyle zamanlar oldu ki kırmızı ve mavi renkleri taşıyanlar sadece bizlerdik. Sayıca az fakat aşk için çok fazlaydık.
Bugün bulunduğumuz köşelerden, aralıklardan, Karabükspor aşkının tenhalarda bulunduğu yerlerden çıkma günüdür. Bugün bizlere 15 Mayıs 1994’te şehrin kapkara suskunluğa gömüldüğü fakat kırmızı ve mavinin renginin solmadığı günleri hatırlatacak bir şey var. İlk teknik direktörümüz yüksek fırın mühendisi Mr. Lain’i, ilk futbolcularımız demir-çelik işçilerini, Karabükspor’u profesyonelliğe taşıyan isimsiz kahramanları, nasır tutumuş elleri, demir-çelik armasını, emekleri ve nicelerini hatırlatacak KırmızıMavi var. Sizleri aramıza, artılarımızı ve eksilerimizi görebileceğimiz, ve en önemlisi birbirimizi görebileceğimiz platformumuza bekliyoruz.
KırmızıMavi | Kardemir Karabükspor Taraftar Platformu